Η υφαρπαγή της εθνικής ταυτότητας από τους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού

Σε μερικές ημέρες το 2021 θα ρίξει αυλαία και μαζί του η 200η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης. Δύο αιώνες δεν είναι και λίγο! Πολλά έγιναν αυτή τη χρονιά ορόσημο, αλλά μία προσεκτική ματιά δείχνει ότι οι επίσημες εκδηλώσεις είχαν κατά κανόνα ένα ιδεολογικό πρόσημο που περισσότερο ή λιγότερο παραπέμπει σε εθνομηδενισμό ή σε κάτι που τον θυμίζει.

Παραδοσιακά στην Ελλάδα οι άρχουσες ελίτ, λόγω του μεταπρατικού χαρακτήρα τους και κατ’ επέκτασιν του ισχυρού συνδρόμου εξάρτησης από τη Δύση, αντιλαμβάνονταν την έννοια του εθνικού συμφέροντος συχνά με διαφορετικό τρόπο από το λαϊκό σώμα, δηλαδή από τον κορμό της κοινωνίας. Αυτή η απόκλιση εμφανιζόταν κυρίως στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, όμως, η απόκλιση αυτή εμφανίσθηκε και στον χώρο της εκπαίδευσης.

Για την ακρίβεια μία ομάδα ιστορικών, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντώνη Λιάκο, προσπαθούν μέσω της αποδόμησης να υφαρπάξουν την εθνική ταυτότητα. Η επιχείρηση αυτή εκδηλώθηκε όταν άρχισαν να επικρατούν μεταμοντέρνες αποδομητικές αντιλήψεις αφενός σε νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας ανώτερα και μεσαία αστικά στρώματα, αφετέρου στον χώρο της Αριστεράς. Η διαμάχη για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού της Ρεπούση το 2007 ήταν σημείο καμπής αυτής της επιχείρησης, η οποία ακολουθεί παρασκηνιακές διαδρομές και οχυρώνεται πίσω από τον ισχυρισμό της επιστημονικής αυθεντίας.

Ο πυρήνας εκείνης της διαμάχης ήταν βαθύτατα ιδεολογικός και αφορούσε ακριβώς τον διαφορετικό τρόπο, με τον οποίον γίνεται αντιληπτή στις σημερινές συνθήκες η έννοια του ίδιου του έθνους και τελικώς η έννοια της εθνικής ταυτότητας. Στη μία πλευρά ήταν οι δυνάμεις της αποδόμησης στο όνομα της καταπολέμησης του εθνικισμού. Στην άλλη οι δυνάμεις που θεωρούν τον πατριωτισμό θεμελιώδη ορίζουσα ενός εθνικού κράτους, όπως η Ελλάδα.

Η συνέχεια εδώ:

Η υφαρπαγή της εθνικής ταυτότητας από τους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού: 

Ο ελληνικός εθνομηδενισμός και η “γεωπολιτική του τάφου”

Του Κώστα Γρίβα

Είναι σύνηθες στην Ελλάδα να εκτοξεύονται απαξιωτικές κρίσεις, ακόμα και ύβρεις εναντίον όσων υποστηρίζουν την ανάγκη εφαρμογής εθνοκεντρικής στρατηγικής, άσκησης εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής. Υβριστές κρυμμένοι στο διαδίκτυο δεν μας απασχολούν. Αυτός που μας απασχολεί είναι ο εθνομηδενισμός που εκφράζεται από όσους κατέχουν πολιτική ή μιντιακή εξουσία και προωθούν-επιβάλλουν μια μηδενιστική αντίληψη, η οποία συμπυκνώνεται στην ιδέα ότι “η Ελλάδα δεν μπορεί” και βέβαια “δεν μπορεί να πει όχι”.

Αυτές οι απόψεις αποτελούν εκδήλωση μιας επικίνδυνης παθογένειας της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως άτυπος συγκεκαλυμμένος εθνομηδενισμός. Σε πολύ γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ελλάδα μαστίζεται από δύο είδη εθνομηδενισμού. Ο ένας είναι εμφανής, πιο ειλικρινής. Σε αυτόν υπάγονται οι αντιλήψεις ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορική πραγματικότητα παρά μόνον υποκειμενικές ιστορικές “αναγνώσεις”. Ότι τα έθνη, αλλά και οι λαοί, αποτελούν “φαντασιακές κατασκευές”. Ότι τα έθνη-κράτη είναι ξεπερασμένα. Ότι οι συλλογικές ταυτότητες δεν υφίστανται –και δεν πρέπει να υφίστανται– και το μόνο που υπάρχει είναι το άτομο και τα απεριόριστα δικαιώματά του.

Οι απόψεις αυτές αρνούνται την ίδια την έννοια της εθνικής ταυτότητας. Συνακόλουθα, λοιπόν, κάθε αντίληψη περί εθνικής ανεξαρτησίας, κυριαρχίας και εθνοκεντρικής πολιτικής, καθίσταται εκτός νοήματος. Κατά συνέπεια π.χ. η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια εξαιρετική συμφωνία για τους ανθρώπους που πρεσβεύουν αυτές τις θεωρίες, αφού δεν δέχονται την ύπαρξη κάποιας αντικειμενικής ιστορίας, ούτε της εθνικής ταυτότητας.

Ο Γ. Καραμπελιάς για το συνέδριο στα Γιάννενα προς τιμήν του Αλή Πασά

Ο Γιώργος Καραμπελιάς την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021 ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Γιώργου Γκόντζου “Ότι πεις εσύ” στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων και μίλησε για το συνέδριο που διοργανώνουν ο Δήμος Ιωαννιτών, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ)- υπό την αιγίδα της Επιτροπής για τους εορτασμούς των 200 ετών από την Επανάσταση. 

Μεταξύ άλλων τόνισε:

 Ότι δεν μπορεί να θεωρήσει πειστική την αναφορά του κου Παναγιωγόπουλου (διευθυντής ερευνών του ΕΙΕ) ότι δεν υπήρχε επιστημονικό ενδιαφέρον για την διαμάχη των Σουλιωτών με τον Αλή Πασά. Από τις ομιλίες του συνεδρίου η αίσθηση που αφήνεται είναι ότι τα Γιάννενα στα χρόνια του Αλή Πασά ήταν μια νέα Αθήνα, γεγονός υπερβολικό και άκρως αμφισβητήσιμο. Άλλωστε και ο κος Παναγιωτόπουλος συμφωνεί σε παλαιότερο κείμενό του ότι στα χρόνια του Αλή Πασά δεν υπήρξε κανένας αγροτικός εκσυγχρονισμός στα πολυάριθμα τσιφλίκια του.

Υπενθύμισε ότι όταν ανέλαβε την εξουσία στα Γιάννενα η πόλη αριθμούσε περίπου 40 χιλ. πληθυσμό και όταν πέθανε δεν ξεπερνούσε τις 20 χιλ. Παραπέμποντας στο βιβλίο του Συνωστισμένες στο Ζάλογγο, ανέφερε στοιχεία για τον πλούτο που συσσώρευσε διά της βίας ο Αλή Πασάς, μιας και κατείχε 880 τσιφλίκια και 1,5 εκατ. γιδοπρόβατα.

Δεν πρόκειται επομένως για ένα επιστημονικό συνέδριο, επειδή διαστρεβλώνει την ιστορική πραγματικότητα. Αυτό το συνέδριο αμαυρώνει τα Γιάννενα γιατί τα εμφανίζει, στο έτος εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Επανάστασης, οι Αρχές της πόλης να τιμούν τον δυνάστη Αλή Πασά. Σχετικά με το μύθευμα ότι επί Αλή Πασά αναπτύχθηκε η Παιδεία πρόκειται για τεράστιο ψέμα γιατί η Παιδεία στα Ιωάννινα αναπτύχθηκε πριν την εξουσία του Αλή και στα χρόνια του παρήκμασε και ελάχιστες μαθητές φοιτούσαν στα δύο εναπομείναντα σχολεία. Τέλος, σχετικά με το άλλο μύθευμα που διακινείται ότι ο Αλή Πασάς ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας, πρόκειται για άλλο ένα ψέμα γιατί ο τύραννος μόλις πληροφορήθηκε για την Φιλική Εταιρεία ενημέρωσε τον Σουλτάνο για τις επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων, ασχέτως αν ο Σουλτάνος δεν τον πίστεψε γιατί θεώρησε ότι ήταν ένα ακόμα τέχνασμά του για να αποτρέψει την σύγκρουση του με τα σουλτανικά στρατεύματα. Περισσότερα για τον Αλή Πασά μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο: Οι Σουλιώτες, ο Αλή Πασάς και η αποδόμηση της ιστορίας» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2011).

ΠΗΓΗ: Περιοδικό Άρδην

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΛΗΘΕΙΕΣ για το "ΝΕΟ" ΣΧΟΛΕΙΟ του 21ου αιώνα.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ για το "ΝΕΟ" ΣΧΟΛΕΙΟ του 21ου αιώνα.

Σε διωγμό επιστήμη και γνώση για χάρη της πληροφορίας. Η Παιδεία αντικαθίσταται από δεξιότητες. Το υπουργείο "παιδείας" εργαστήριο

κατασκευής υπάκουων ανθρωποειδών.

______****______

Και μην ξεχνάμε μέρα που είναι, αυτά διδάσκονται σήμερα στα σχολεία όπως μας το θυμίζει ο συνάδελφος, Δημήτρης Σταματάκης …

Θαυμάστε τους...

«Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο. Και εμείς πήγαμε και κρυφτήκαμε στο υπόγειο.»

«Τρέξε στην τράπεζα να σηκώσεις τα χρήματα είπε ο πατέρας στην μαμά.»

«Σήμερα θα γίνεις άντρας μου είπε ο πατέρας μου. Εγώ φοβήθηκα πολύ γιατί δεν ήθελα να γίνω άντρας.»

Από το βιβλίο Γλώσσας της Ε΄ Δημοτικού α΄ τεύχος, σελ. 44-45 (Στο κείμενο – αφιέρωμα στον απελευθερωτικό αγώνα της 28ης Οκτωβρίου).

_____****_____

"...Ο Κώστας αγνοεί σε ποιον αιώνα περίπου διαδραματίζονται τα έπη του Ομήρου, δεν έχει διαβάσει, όπως λέει, “κανένα βιβλίο του Σωκράτη”, ενώ το όνομα Νεύτων του θυμίζει αμυδρά κάτι που είχε ακούσει στην Μελέτη Περιβάλλοντος όταν ακόμα πήγαινε στο Δημοτικό

Ο Κώστας είναι μαθητής της Γ’ Γυμνασίου. Είναι απουσιολόγος και ήδη γνωρίζει πάρα πολλά: Διαβάζει και καταλαβαίνει τις προδιαγραφές (a.k.a. “specs”) μιας κάρτας γραφικών, ξέρει να διαβάζει και να απαντά σε μηνύματα e-mail, στο Viber, στο Messenger, να κοινοποιεί την τοποθεσία του στους χάρτες της Google και άλλα αντίστοιχα σε σχέση με τις λεγόμενες ΤΠΕ. Γνωρίζει επίσης πως αν αγοράσει ένα προϊόν στο όνομα κάποιου ελεύθερου επαγγελματία, φίλου π.χ. του πατέρα του, μπορεί να αποφύγει τον ΦΠΑ.

Θυμάται ακόμη αυτό που έγραφε στην Α’ Γυμνασίου το βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας, ότι δηλ.“σκοπός της οικογένειας είναι να καταναλώνει” και δεν παραλείπει να ζητά συχνά απ’ τους γονείς του ακόμη και αγαθά που δεν έχει ανάγκη· όπως π.χ. εκείνο το σούπερ κινητό με τον φωτογραφικό φακό των 48 MPixels, τα 16Gb RAM και την υποστήριξη 5G..."

Εν τέλει: Όλα τα παραπάνω μοιάζουν μεν λογικά, όμως η ερώτηση παραμένει: Τα σχολεία οφείλουν ή όχι να παρέχουν Παιδεία; Κι αν ναι, παιδεία δεν είναι “η καλλιέργεια της προσωπικότητας ενός ανθρώπου σε όλους τους τομείς: πνευματικό, ηθικό, σωματικό”; Έτσι τουλάχιστον βρίσκουμε στα λεξικά..."

_____****_____

ΚΛΙΚ εδώ ή στην εικόνα για να διαβάσετε την δημοσίευση...

Οι Δαιμονισμένοι’ – Αλέξανδρος Αδαμόπουλος

 Γράφει η Δήμητρα Ρούσσου, Φιλόλογος Εκπαιδευτικός

  «…- Για εξήγησέ μου επιτέλους· ποιος είναι ο σκοπός σας;

– Να καταστραφούν τα πάντα, να μην υπάρχουνε πια έθνη, ούτε κυβερνήσεις, ούτε ιδιοκτησία, ούτε θεός, ούτε θρησκεία.

– Καταλαβαίνω· αλλά πού θα οδηγήσει κάτι τέτοιο;

– Στην κομμουνιστική κοινωνία, σ’ έναν κόσμο καινούργιο, στον οποίο όλα θα ξεκινούν από την αρχή.

– Και πώς θα το πραγματοποιήσετε, πώς λογαριάζετε να δράσετε;

– Με τη φωτιά, με το δηλητήριο, με το μαχαίρι. Ο ληστής είναι ο αληθινός ήρωας, είναι ο εκδικητής τού λαού. Είναι ο επαναστάτης που ενεργεί χωρίς φράσεις παρμένες από τα βιβλία. Με μια σειρά από τρομερές απόπειρες πρέπει να τρομοκρατήσει τους ισχυρούς και να ξυπνήσει το λαό…»

(Εμίλ Ζολά, Germinal).

 

Φαινομενικά, μετά το 1815, η Γαλλική Επανάσταση μοιάζει να φιμώνεται. Αναφλέγεται, όμως, μέσα στην καρδιά και στη συνείδηση των ανθρώπων. Επιζεί.

Η Παλινόρθωση δεν αναθεώρησε την κατάργηση των κοινωνικών προνομίων (κατ’ εξοχήν των φεουδαρχικών δικαιωμάτων). Η εθνική περιουσία δεν επιστράφηκε στους πρώην ιδιοκτήτες της και -μολονότι δεν είχε πάντα διανεμηθεί δίκαια και αρκετές φορές είχε περιέλθει στα χέρια των πλουσίων- το επαναστατικό κεκτημένο διατηρήθηκε στο θέμα αυτό, όπως διατηρήθηκε και η αρχή των δικαιωμάτων τού ατόμου με την εγγύηση του Χάρτη τού 1814. Όταν η κυβέρνηση τού Καρόλου Ι΄ φανεί έτοιμη να εφαρμόσει μια νέα αντιδραστική πολιτική, η απάντηση θα είναι μια άμεση εξέγερση· η Ιουλιανή Μοναρχία, και η επιστροφή στην τρίχρωμη σημαία.

Ήδη, το 1828, ο F. Buonarroti, γράφει την «Ιστορία τής συνωμοσίας για την ισότητα· τής επονομαζόμενης τού Μπαμπέφ¹» όπου αφηγείται την συνωμοσία των ‘Ίσων’, τα σχέδιά τους για ένα είδος ‘Βανδέας των πληβείων’², την αποτυχία τους και την εκτέλεσή τους. Επρόκειτο για ένα κίνημα ‘κομμουνιστικό’ οπωσδήποτε, με στόχο την κοινοκτημοσύνη· πιστό στη φράση τού Ζαν Ζακ Ρουσσώ: «Είστε χαμένοι, αν λησμονήσετε ότι οι καρποί ανήκουν σε όλους αλλά η γη σε κανέναν». Η επιτυχία που είχε το βιβλίο αυτό και το παράδειγμά του υπήρξαν τεράστια. Ο Louis Auguste Blanqui, ο αμετανόητος επαναστάτης, που όλοι τον αγάπησαν εκ των υστέρων, ήταν ενθουσιώδης αναγνώστης του. Στα 1871, στις 26 Μαρτίου, το Παρίσι τον εξέλεξε πρόεδρο τού καινούργιου δημοτικού συμβουλίου, ενώ ήταν ακόμα φυλακισμένος, και στις 28 Μαρτίου ανακηρύχθηκε η Παρισινή Κομμούνα.

Το νόημα που αποκτά πλέον ο επαναστατικός ουμανισμός είναι η νομιμοποίηση τής βίας, όταν αυτή τίθεται στην υπηρεσία τού δικαίου, τής ισότητας, τής κοινωνικής δικαιοσύνης. Μιας βίας όπου ο επαναστάτης μπορεί να είναι ή ο δράστης ή το θύμα της· γιατί όταν κανείς κατεβαίνει στο δρόμο, μπορεί να νικήσει, μπορεί όμως και ν’ αφήσει εκεί την τελευταία του φωνή διαμαρτυρίας. Αλλά το θάρρος τής βίας -θάρρος να πεθαίνει κανείς ή να σκοτώνει- δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό παρά μόνον όταν είναι το μόνο μέσο για ν’ αλλάξει η μοίρα των ανθρώπων και να γίνει πιο ανθρώπινη, πιο αδελφική. Η Επανάσταση είναι η βία στην υπηρεσία ενός ιδεώδους. Ανάλογες όμως είναι βέβαια και οι ρίζες τής Αντεπανάστασης μα και τής όποιας αντίδρασης…

Ο πρέσβης Κασκαρέλης για ΓΑΠ: Δεν καταλάβαινε τίποτα ο άνθρωπος…

Από την ιστοσελίδα mignatiou.gr 

Μία άγνωστη, κωμικοτραγική ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Παπανδρέου και την Μαντλίν Ολμπράιτ, όταν αμφότεροι ήταν υπουργοί Εξωτερικών, αποκαλύπτει ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης.

Πρόκειται για μία μεταξύ τους συνάντηση, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής ΝΑΤΟ-ΕΕ, στις 14 Δεκεμβρίου 2000, στην οποία κυρίαρχο θέμα ήταν η Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ESDP)

Ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ την περίοδο 2000-2004 περιγράφει στο βιβλίο «Η τέλεια καταιγίδα» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) το παρασκήνιο εκείνης της Συνόδου και η εφημερίδα το «Βήμα» δημοσίευσε τα επίμαχα αποσπάσματα.

Οπως λέει ο ίδιος:

«Μέχρι τη Σύνοδο όλοι είχαν στραφεί κατά της Τουρκίας, καθώς στην πρώτη αυτή φάση δεν είχαν εκδηλωθεί οι ελληνικές θέσεις για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρχαν. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις μου, κανείς στην Αθήνα δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα που φάνταζε ακόμη απόμακρο, δυσνόητο και ως εκ τούτου ”κράτα το μακριά”».

ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΠΑΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΛΗΘΗ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ ΜΑΣ!

ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΠΑΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΛΗΘΗ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ ΜΑΣ!

Όταν ένας Δήμος και η επίσημη επιτροπή για τον εορτασμό του 1821, 200 χρόνια μετά την θυσία τον ελεύθερωτών μας αποσιωπά το Σούλι και τον αγώνα των Σουλιωτών και υμνεί τον σφαγέα τους Αλή Πασά, συσκοτίζει με τη λήθη τα ιστορικά γεγονότα της εποχής αποκρύπτοντας την αλήθεια για το πραγματικό 21.

Για τον Αλή Πασά μπορεί ο καθένας να μιλήσει σε οποιοδήποτε συνέδριο. Δεν μπορεί όμως ο σφαγέας των Σουλιωτών να είναι το τιμώμενο ιστορικό πρόσωπο των Ιωαννιτών στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Αυτό δεν είναι πρόοδος γιατι είναι σκοταδισμός η "νοσταλγία" των χρόνων σκλαβιάς του λαού σου.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

Ο Γ. Καραμπελιάς για το συνέδριο στα Γιάννενα προς τιμήν του Αλή Πασά (ηχητικό)

Ο Δήμος Ιωαννιτών σχεδιάζει να πραγματοποιήσει τελικά, το τριήμερο 22 έως 24 Οκτωβρίου συνέδριο με θέμα: "Ο Αλή πασάς και η εποχή του".

Το είχε επιχειρήσει και τον Ιούλιο, αλλά λόγω των αντιδράσεων ανάγκαστηκε τότε να το αναβάλει με πρόσχημα τον κορωνοϊό, τώρα επανέρχεται και αντί να διοργανώσει ένα διεθνές συνέδριο για τη συνεισφορά της Ηπείρου, του Σουλίου κ.λπ. αφιερώνει τριήμερο συνέδριο στον σφαγέα Αλή Πασά!

Στην εκπομπή του Βασίλη Κοντογουλίδη θέσεις και Απόψεις στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης ο Γιώργος Καραμπελιάς είχε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον δήμαρχο Ιωαννιτών κ. Μωυσή Ελισάφ για το συνέδριο που ετοιμάζει ο δήμος.

00ΠΗΓΗ:http://ardin-west.gr/archives/3245?fbclid=IwAR3MkwNWzwDsgs-NfXdMsxXLHbO0dF5RxeK5QfetBlU3Prj6WcU2dA6NlRY

  Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Οι πολλές μορφές της 200χρονης επετείου του 1821.

Από Βασίλης Στοϊλόπουλος fb

Οι πολλές μορφές της 200χρονης επετείου του 1821.

Μπορεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων να γιορτάζει την 200ή επέτειο του εθνικοαπελευθερωτικού μας πολέμου με αναφορές στην ελευθερία και στην «κολοβή» ανεξαρτησία μας, στον απαράμιλλο ηρωισμό των προγόνων, στην παλιγγενεσία και στα οράματα των αγωνιστών, στον ρόλο της Εκκλησίας κ.α.

Υπάρχει ακόμη και η ελίτ που κυρίως με την επιτροπή «Ελλάδα 2021» προσπαθεί να παρουσιάσει τα δικά της «αναθεωρητικά» σκεφτικά περί «νεαρού έθνους» με «λαμπρό, πολυπολιτισμικό μέλλον», κλπ.

Σαν «ειδική περίπτωση» μπορεί μάλιστα να ειδωθεί και η «καλλιτεχνική έκθεση» για το 1821 επί της Οδού Βασ. Όλγας όπου, εν είδη «αφηρημένης τέχνης» (, παρουσιάζονται σε ένα «έργο» ο εθνικός μας ποιητής να καταβροχθίζει μπακαλιάρο σκορδαλιά, ο ημίγυμνος άγγελος με την ελληνική σημαία να φορά τσαρούχια, μια μοντέρνα καρυάτιδα, ασφαλώς metoo, ο γύρος να περιστρέφεται μέσα σε «φοβερές» σπάθες, όλως τυχαίως και μια αγγλική σημαία, την Παναγία νοσηλεύτρια στον Ευαγγελισμό, το FERRIES να σαλπάρει στο στήθος του καταϊδρωμένου αγωνιστή με μια μύτη που, καλλιτεχνική αδεία, κάτι «ανάρμοστο» πάει να θυμίσει …. (Μάλιστα ο ευγενής Δήμαρχός κος Κ. Μπακογιάννης ανέλυσε καλλιτεχνικώς το «έργο» στην αξιότιμη πρόεδρό μας κα Κ. Σακελλαροπούλου πριν μερικές ημέρες).

Υπάρχουν όμως και αυτοί που βροντοφωνώντας «ΕΛΛΑΔΑ ΣΚΑΣΕ» βλέπουν οι τάλαινες στα 200 χρόνια, επαναλαμβανόμενα, «ρατσισμό, πατριαρχία, αντισημιτισμό, ταξική εκμετάλλευση, ιμπεριαλισμό και …ετεροσεξισμό» (sic!).

Επίπεδοοοοοοοο, …… ! Όλα τα έχει ο ταλαίπωρος «μπαχτσές» μας!

Κύπρος: Ιεραπόστολοι της παρακμής στο βασίλειο της διαφθοράς

του Μάριου Πούλλαδου

«Είμαστε ο ανθός της κυπριακής νεολαίας» έγραφε ένα ωραίο σύνθημα στην εκδήλωση διαμαρτυρίας του Σαββάτου, που ολοκληρώθηκε χωρίς ευτυχώς να ανοίξει ρουθούνι, σε αντίθεση με τη βίαιη καταστολή της προηγούμενης εκδήλωσης από την Αστυνομία.

Την πορεία οργάνωσαν κυρίως άτομα και συλλογικότητες της ευρύτερης λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς. Οι απαιτήσεις των διαδηλωτών κινήθηκαν ουσιαστικά στους άξονες της διαφθοράς, των μέτρων διαχείρισης της πανδημίας, του μεταναστευτικού, των ζητημάτων πολιτισμού, ενώ στο βάθος τέθηκε και το Κυπριακό. Ακολούθησα το συλλαλητήριο βήμα-βήμα, από την αρχή μέχρι το τέλος. Μπροστά, πίσω και μέσα στο πλήθος αντάμωσα παλιούς φίλους, καθεστωτικούς πολιτικούς και ακαδημαϊκούς, νέους ακτιβιστές, γέρους και παιδιά. Όλοι εκεί για έναν διαφορετικό σκοπό και λόγο.

Τραγική διαπίστωση ήταν τα γνώριμα, χιλιοειπωμένα και ξεθωριασμένα συνθήματα ταξικού χαρακτήρα μιας άλλης εποχής. Ομολογώ πως δεν απέφυγα το «deja vu». Για όσους τουλάχιστον φοίτησαν στο πανεπιστήμιο της ζωής που λέγεται Ελλάδα και έχουν εμπειρία εκδηλώσεων διαμαρτυρίας του συγκεκριμένου ιδεολογικού χώρου, η πιο πάνω διαπίστωση ήταν κάτι περισσότερο από ευδιάκριτη. Η παρουσία των «συντρόφων» του ΚΚΕ, απλά επιβεβαίωσε τους συλλογισμούς μου.

Είναι αλήθεια ότι οι διοργανωτές φρόντισαν εξ αρχής να ξεκαθάρισουν την «ταξικότητα» και τον «αντιφασιστικό» χαρακτήρα των εκδηλώσεων. Δεδομένης, όμως, της εκεί παρουσίας και αρκετών νέων ανθρώπων του πολιτισμού και των τεχνών, θα ανέμενε κανείς κάτι εντυπωσιακά ριζοσπαστικό και συνάμα καινοτόμο. Τουλάχιστον στον τρόπο και το ύφος επικοινωνίας των μηνυμάτων-αιτημάτων. Μάταια. Μόνο το «Παραιτηθείτε» και το «Ακορντεόν» του Μάνου Λοΐζου εκφράζονταν με ένταση και πάθος. Τα υπόλοιπα συνθήματα «σέρνονταν», κουβαλώντας το αβάσταχτο βάρος περασμένων δεκαετιών, βγαλμένα από τη ναφθαλίνη της ιστορίας άλλων γενεών.

Η τρομοκρατία των «φωταδιστών»

 

Του Θύμιου Παπανικολάου

Θεωρούμε άκρως επίκαιρο το παρακάτω άρθρο
του Θύμιου Παπανικολάου

 

ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ του και τη λειτουργία του ο υπερεθνικός ιμπεριαλισμός αντιμετωπίζει την πολιτισμική κληρονομιά των λαών με μηδενιστική καταφρόνηση. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων θέλει να εκμηδενίσει την ιστορία των λαών και τις πολιτισμικές, εθνικές παραδόσεις ακριβώς γιατί είναι φορείς μορφών κοινωνικής συνοχής και συλλογικής συνείδησης. Το πρότυπο της Νέας Τάξης είναι οι ΗΠΑ: Ένα συνονθύλευμα φυλών και πολιτισμών χωρίς συνοχή, ένα αθροιστικό και όχι συνθετικό σύνολο… 

ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ αυτό πρότυπο προωθούν και στην Ελλάδα οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης. Στην πρωτοπορία βρίσκονται οι νεοταξικές κυβερνήσεις και η «προοδευτική» ουρά τους: οι ποικιλώνυμοι «φωταδιστές». Όλοι αυτοί αντιμετωπίζουν με μηδενιστική καταφρόνηση την ελληνική ιστορία, τις πολιτισμικές και πνευματικές μας κληρονομιές, κάθε τι που συγκροτεί κάποια μορφή συλλογικής συνείδησης. Και το σπουδαιότερο στο όνομα της «προόδου» ασκούν μια άγρια τρομοκρατία κατά της ελληνικής κοινωνίας. Μια τρομοκρατία που εξαναγκάζει ακόμα και επαναστατικά και ατίθασα πνεύματα να σιωπούν ή να αποδέχονται ως προοδευτικό λόγο το νεοταξικό λόγο των «φωταδιστών».

ΑΥΤΗ η ιδεολογική τρομοκρατία που λανσάρεται ως «προοδευτική» και ως επιστημονική εγκλωβίζοντας έτσι το σύνολο σχεδόν της αριστεράς, στηρίζεται σε ένα δόλιο αντιεπιστημονικό τέχνασμα: Στον τεμαχισμό της πολιτισμικής κληρονομιάς και στην αντιαδιαλεκτική απομόνωση των αντιδραστικών στοιχείων της. Δηλαδή η πολιτισμική κληρονομιά δεν εξετάζεται ως ένα διαλεκτικό όλο, αλλά σαν άθροισμα μερών. Απομονώνεται και διογκώνεται το «τεμάχιο» που μας ενδιαφέρει και μηδενίζουμε το σύνολο…

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ και πολιτισμική κληρονομιά είναι μια σύνθεση διαμορφωμένων αντιθέσεων, δισυπόστατη: Βοήθησε τον άνθρωπο να αποκτήσει γνώσεις, ικανότητες και συλλογική συνείδηση και ταυτόχρονα χρησίμευσε και στη διαιώνιση της ταξικής κοινωνίας και στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Ακόμα όμως και τα στοιχεία της πνευματικής μας κληρονομιάς που καθρεφτίζουν την υποδούλωση του ανθρώπου και τη διαιώνισή της συνδυάζονται περίπλοκα με άλλα, που με αυτά ο άνθρωπος γνώρισε τον εαυτό του, όξυνε τη σκέψη του, μεγάλωνε τη νοημοσύνη του, συνειδητοποιούσε τα συναισθήματά του, συνακόλουθα ξεπερνούσε, ως ένα βαθμό, τα όρια των κοινωνικών συνθηκών του. Έτσι εξηγείται πώς έργα τέχνης δημιουργημένα εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια πριν, συνεχίζουν να γοητεύουν και να αγγίζουν και σήμερα μια χορδή μέσα του…

"Αριστερές" αναγνώσεις του 1821

Να η μεταμοντέρνα οπτική της επανάστασης του 1821!

Για όποιον αντέξει να το διαβάσει έως το τέλος...

Άντε μετά να συμφωνήσουμε γιατί δεν θα έπρεπε να υπογράφουν μνημόνια οι υπερήφανοι, γεννημένοι επαναστάτες που ονομάζουν τα παιδιά τους Ερνέστο και όχι Θοδωράκη, να κάνουν βόλτες με την Γιάννα ξεναγό στην Αμέρικα και να βγάζουν δοξαστικό στον Τραμπ.

 Από το fb του Errikos Finalis

Οδηγούσα και άκουγα τον ραδιοσταθμό ενός κόμματος που κυβερνούσε την αποικία μας.  Στο μικρόφωνο, ένας εκ των επιφανών δημοσιογράφων του. Θέμα η 25η Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε εθνική γιορτή από το παπαδαριό (ή/και τον Όθωνα) κ.τ.λ. γνωστά. Όλα ωραία ως εδώ, είμαστε εκπαιδευμένοι. 

Μετά αρχίζει η βαριά ανάλυση: τα περί εξάρτησης και στρεβλής ανάπτυξης είναι αβάσιμες παλαιικές μπαρούφες, ο σωστός χαρακτηρισμός είναι συντηρητικό-θρησκευτικοκεντρικό κράτος, ή κάτι τέτοιο. Σιγά μην με λυγίσεις με αυτά, σκέφτομαι, αντέχω ρε, αντέχω, βάρα! 

Ακολουθεί ένα ύπουλο χτύπημα: «Ήταν περισσότερο βαλκανική παρά ελληνική επανάσταση». Οκ, δώσε πόνο, κι εμένα μου αρέσει ο Ρήγας (μάλλον όχι για τους ίδιους λόγους, αλλά εκεί θα κολλήσουμε τώρα;). 

«Βασικά», συνεχίζει ο επιφανής εκεί που είχα αρχίσει να χαλαρώνω, «ήταν ένα οθωμανικό γεγονός» (άκουσα καλά; ναι, ο-θω-μα-νι-κό γε-γο-νός) αφού έλαβε χώρα εντός της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! 

Ζαλίζομαι, η ψευδαίσθησή μου ότι είμαι σκληρό καρύδι γίνεται θρύψαλα σε δευτερόλεπτα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα συνεχίζουν απτόητα τη δουλειά τους: «Και κάλεσαν αυτούς που κάλεσαν και δεν κάλεσαν την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία», συμπληρώνει. Οκ, λέω, οκ, βαθιά ανάσα, τη χρειαζόμουν. 

Σάμπως είναι καλύτεροι οι Αγγλογαλλορώσοι; Και τότε, πάνω που απωθούσα το «οθωμανικό γεγονός», έρχεται απότομα, δίχως οίκτο, το τελειωτικό χτύπημα: «Ε βέβαια, αφού δεν κάλεσαν αυτούς, πώς να καλέσουν την Τουρκική Δημοκρατία, που εν τέλει κι αυτή γεννήθηκε μέσα από την ίδια Αυτοκρατορία;». Να το, να το το εγκεφαλικό! Κάνω στην άκρη μην πατήσω κατά λάθος κάναν άμαχο, κλείνω το ρημάδι, και αμπελοφιλοσοφώ για την καργιόλα την τύχη που έλαχε και στους δυο μας, να πρέπει να συμβιώνουμε στην ίδια αποικία… Χάθηκε να γεννηθεί ο άνθρωπος σε κάνα Εσκισεχίρ, να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι;

Γιώργος Τασιόπουλος: Το 1821 και οι αναγνώσεις της Ιστορίας

Γιώργος Τασιόπουλος - 22 Μαρτίου 2021

«Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα

τα μάτια της ψυχής μου»

 

Το 1821 στα διακόσια χρόνια που πέρασαν συνδέθηκε με την οπτική και τα οράματα των ιδεολογικών ρευμάτων κάθε εποχής.  Και η συνάντηση αυτή θα πρέπει να εκληφθεί ως ευλογία για όσους αξιώθηκαν του πνεύματος της ελευθερίας που ενέπνευσε η μεγάλη Επανάσταση των Ελλήνων.

Είναι αλήθεια ότι η υψηλή αναγνώριση και η αγάπη στα πρόσωπα των ηρώων, ο ψυχικός δεσμός του Έλληνα με το μεγάλο γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους, συνετέλεσε καθοριστικά αλλά και εργαλειοποιήθηκε στο παρελθόν τόσο στη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής συνείδησης, όσο και στο αίτημα για κοινωνικοπολιτική αλλαγή.

Από την έναρξη του 20ού αιώνα οι ιστορικές αναγνώσεις για το 1821 στον χώρο της Αριστεράς συνδέθηκαν με το ζητούμενο της ιστοριογραφικής ανανέωσης.  Οι νέες προσεγγίσεις τους δημιούργησαν μια νέα οπτική της Επανάστασης.

Οι Έλληνες μαρξιστές ιστορικοί, όπως ο Γεώργιος Σκληρός, ο Γιάννης Κορδάτος, πρόβαλλαν το κοινωνικό-ταξικό στοιχείο έναντι της εθνικής ιστορίας. Τους ακολούθησαν αργότερα εισάγοντας την οικονομική διάσταση ως προς τη συγκρότηση της αστικής τάξης, ο Σεραφείμ Μάξιμος στη δεκαετία του ’40 και στη συνέχεια ο Νίκος Σβορώνος με την τόσο σημαντική προσέγγισή του συνέβαλαν στην ανανέωση της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η ανάδειξη της έννοιας του εθνολαϊκού στοιχείου από το Γιάννη Ζέβγο και το Γιώργη Λαμπρινό συμπλήρωσε την αριστερή οπτική για το ΄21 και τη νεότερη μεταπολεμική ελληνική ιστορία. 

ΤΟ ΝΑΒΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΟΙ "ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ"

του Κώστα Κατσιούλα

Το Ναβαρίνο όπως έχει ξαναειπωθεί είναι ο ιδρυτικός μύθος του εθνομηδενισμού.

Για αυτό, το προβάλουν φανατικά οι εθνομηδενιστές αριστεροί και δεξιοί φιλελέδες «κυβερνώντες» και «αντιπολιτευόμενοι», ως το ιερό δισκοπότηρο της προστασίας.

Ισχυρίζονται ότι οι ελληνόφωνοι επαναστάτες ηττήθηκαν το 1821, οπότε χρωστούν την ίδρυση του κράτους τους στις προστάτιδες μεγάλες δυνάμεις.  Αυτό με στη συνέχεια μέσω των μηχανισμών του κατασκεύασε το ελληνικό νεο-έθνος μεταβάλλοντας τους ελληνόφωνους σε Έλληνες.

Η αλήθεια είναι ότι τα έθνη του διαφωτισμού, επιθυμούσαν τη δημιουργία ενός ημιαυτόνομου κρατιδίου υπό την οθωμανική αυτοκρατορία για τη Πελοπόννησο και τα νησιά του Σαρωνικού. Ένα πριγκιπάτο για το δικό τους παιδί τον Μαυροκορδάτο.

Αν δεν ανέβαινε στο θρόνο της Ρωσίας μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, ο Νικόλαος και δεν γινόταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος 1828-29 (για τα δικά τους συμφέροντα), όπου οι Ρώσοι, τον Αύγουστο του 1829, έφθασαν 70 χιλιόμετρα από τη Πόλη (στρατάρχης Ντίεμπιτς) δεν θα γινόταν η συνθήκη της Αδριανούπολης.

Σε αυτήν, πέραν των άλλων, αναγνωρίστηκε η ελληνική ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Βέβαια, ένα κράτος 200 χρόνια τώρα ενάντια στο έθνος που το έφτιαξε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Χρόνια αργότερα (1853) ο Φριντριχ Ένγκελς (μάλλον σλαβόφοβος) έγραψε σε άρθρο στη New York Tribune:

 

"...ποιός έλυσε τελικά την έκβαση του αγώνα κατά την εξέγερση των Ελλήνων; Δεν ήταν ούτε η εξέγερση του Αλή Πασά ούτε η μάχη στο Ναυαρίνο, ούτε ο γαλλικός στρατός στο Μοριά, ούτε τα συνέδρια και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου. Αλλά ήταν ο Ντιέμπιτς που εισέβαλε μέσω των Βαλκανίων στην πεδιάδα του Έβρου."

"Οι 40...κατασκευαστές πλυντηρίων του ελληνικού έθνους & το Πρόγραμμα M.O.G/ Βερολίνου"

Στο 1:30΄ ο Χάρης Αθανασιάδης αποδομεί  τον κατασκευασμένο μύθο του Αθανσίου Διάκου.

Από 

Αλέξανδρος Κουτσομητόπουλος

"Οι 40...κατασκευαστές πλυντηρίων του ελληνικού έθνους & το Πρόγραμμα M.O.G/ Βερολίνου"

Ο Χάρης Αθανασιάδης ( Καθηγητής “Ιστορίας της Εκπαίδευσης” στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) & Συνεργάτης του περίφημου Προγράμματος του Παν/μιου Βερολίνου για το ξανα - γράψημο μιας πιο... “αντικειμενικής” ιστορίας της γερμανικής κατοχής & του Β΄Π.Π ( “M.O.G – Μνήμες Κατοχής με την χρηματοδότηση του γερμανικού υπέξ, δες εδώ : https://www.occupation-memories.org/.../athana.../index.html ) σε αυτό το βίντεο αποδομεί τον “Αθανάσιο Διάκο” !, θαυμάστε τον, κέρσορα στο βίντεο από τη 1 ώρα και 30' και μετά.

Αντιγράφουμε σχετικά απ΄ τον ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ :

 
“Ο Χάρης Αθανασιάδης καλεσμένος της κ. Κουλούρη στο Πάντειο και το Ίδρυμα Λαμπράκη αποδομεί τον Αθανάσιο Διάκο.
Συμμετέχει στη γερμανική πλατφόρμα MOG που επιχορηγείται από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών προσδοκώντας να μπει στα σχολεία για να μας διδάξουν την ιστορία της Κατοχής.  Με πτυχίο παιδαγωγικής Ακαδημίας και διδακτορικό στην Ιστορία της Εκπαίδευσης είναι υπεύθυνος για την ιστορία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και καθηγητής Πανεπιστημίου στα Γιάννενα, ελέω ΣΥΡΙΖΑ και των εθνομηδενιστών. 

Αυτά, για τον Αθανάσιο Διάκο, τα λέει προσκεκλημένος πολλών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης σε όλη την χώρα αυτές τις ημέρες. Φιλοξενήθηκε στο σαλόνι της εφημερίδας "Βήμα της Κυριακή" με το ίδιο θέμα. 

Θαυμάστε τον από τη 1 ώρα και 30' και μετά”

Επίσης, είναι συνεργάτης του Γερμανικού “M.O.G” ( για τα ελληνικά σχολεία ), ο κ. Χάρης Αθανασιάδης, ήταν πρόσφατα καλεσμένος του ας πούμε...αντικαπιταλιστικού “ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ” για να μιλήσει, όπως μιλάνε οι ας πούμε οι ...New Age “αντικαπιταλιστές – διεθνιστές με τον άνθρωπο στο επίκεντρο” για το 1821 !

Αντιγράφουμε σχετικά από τον Spyros Koutroulis :

Σχολιασμός για τα της επετείου των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821

Γράφει ο Μανώλης Μούστος

"200 χρόνια πέρασαν από το 1821 και ο τρόπος που γιορτάζουμε την μεγάλη επέτειο είναι μάλλον απογοητευτικός.

Από την μια το στρατόπεδο των "τιμητών": το πολιτικό προσωπικό της χώρας τιμά την επανάσταση που έκαναν οι κλέφτες, οι αρματολοί και ο απλός λαός μακριά από τον απλό λαό. Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο σε λουσάτη δεξίωση και παρέα με κυριλέ καλεσμένους, όπως ο πρίγκιπας Κάρολος, θα απολαύσουν το δείπνο του σεφ Λαζάρου και θα μνημονεύσουν τους Αγωνιστές. Όλα αυτά σε μία σιδερόφρακτη Αθήνα. Τι ειρωνεία. Να τιμάς αυτούς που θυσίασαν την ζωή τους με σύνθημα "Ελευθερία ή Θάνατος" με απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων.

Πραγματικά κρίμα αλλά δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Πολύ απλά γιατί οι άνθρωποι που απαρτίζουν την εγχώρια ελίτ όχι απλώς δεν έχουν καμία σχέση με αγώνες, επαναστάσεις και θυσίες αλλά μάλλον ειδικεύονται διαχρονικά στο ξεπούλημα της χώρας, στον εξανδραποδισμό του λαού και στο γλύψιμο των Ισχυρών. Και όλα αυτά με μπόλικες δόσεις καρακιτσαριού όπως το τσολιαδο-τσαντάκι των 400 ευρώ της κας Γιάννας. Ήμαρτον...

Λες και τα κάνουν επίτηδες για να γελοιοποιήσουν και να απαξιώσουν παντελώς την επέτειο.

Πάντως, η συλλογική μας τραγωδία είναι ακριβώς αυτή: τιμούν το 21 οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων και των πρόκριτων, αυτοί που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία μέσα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις και αυτοί που σκύβουν ευλαβικά τη μέση μπροστά στους τραμπουκισμούς του αρχιφασίστα Ερντογάν. Πολύ πιθανόν αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να τους κράξει ο κόσμος, δεν θα πραγματοποιούσαν την σημερινή παρέλαση. Γιατί να προκαλούμε εκνευρισμό στον σύγχρονο σουλτάνο;

Όλοι ετούτοι αν ζούσαν το 1821 θα συνεργάζονταν χωρίς δεύτερη σκέψη με τον Σουλτάνο για την κατάπνιξη της εξέγερσης των βρωμερών φουστανελάδων. Και αν ζωντάνευε με έναν μαγικό τρόπο σήμερα ο Γέρος του Μοριά, θα ανέβαινε στο άλογο του, θα μπούκαρε με φόρα στο Προεδρικό Μέγαρο και θα τα έκανε όλα λαμπόγυαλο. "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους"...

Ερωτήματα για τα ανιστόρητα των εθνομηδενιστών

i. Η σπηλιά στην οποίαν οι αγωνιστες του 1821, μελετούσαν Ντιντερο και Χολμπαχ !!

_______****________

ii. "ΕΡΩΤΗΜΑ 1ο:

Έναν χρυσαυγίτη, που αντί να μιλήσει για Γερμανική Κατοχή 1941-1944, λέει απλά για "Γερμανική περίοδο της Ελλάδας" πώς θα τον χαρακτηρίζατε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Δωσίλογο, χαφιέ των Γερμανών, λαμόγιο των κατακτητών, πουλημένο κορμί, κ.λπ.

ΕΡΩΤΗΜΑ 2ο:

Έναν "προοδευτικό'', που αντί να γράψει για Τουρκοκρατία, κάνει λόγο για "Οθωμανική περίοδο της Ελλάδας", πώς θα τον χαρακτηρίζατε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

Αν δυσκολεύεστε, πάρτε βοήθεια από την προηγούμενη απάντηση με κατάλληλες βέβαια προσαρμογές...

(Από τον Γιώργος Γκόντζος , και κάθε Έλληνα που χτυπάει η καρδιά του γι' αυτά τα χώματα με περηφάνεια)

____________________

από τα προφίλ των

i. Dimitris Giannatos

και

ii. Δημήτρης Σταματάκης , Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Ευχαριστίες!

Ρόντρικ Μπήτον: “Μια μεταμεμοντέρνα” βιογραφία της Ελλάδας

ΕΛΛΑΔΑ, βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους

Mετάφραση Μενέλαος Αστερίου, σελ. 574,εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2020

Του Σπύρου Κουτρούλη

Ο Άγγλος ελληνιστής επιχειρεί να μας παρουσιάσει την ιστορία του ελληνικού κράτους. Ένα τέτοιο εγχείρημα για να χωρέσει στα πλαίσια ενός βιβλίου, αναγκαστικά θα πρέπει να παραλείψει ένα μέρος των γεγονότων, των ερμηνειών ή των πνευματικών συγκρούσεων με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει να αποσιωπήσει ,σε αρκετές περιπτώσεις, τα ουσιώδη και κρίσιμα.

Ο Roderick Beaton φαίνεται από μια πρώτη ανάγνωση να γέρνει προς την μεταμοντέρνα ερμηνεία, που στανικά προσπαθούν τις τελευταίες δεκαετίες να μας επιβάλλουν, ότι το ελληνικό κράτος δημιουργεί το ελληνικό έθνος, ενώ πριν από αυτό δεν υπήρχαν παρά ελληνόφωνοι κάτοικοι. Όμως τελικά, όπως προκύπτει από το ίδιο το έργο και την συνέντευξη που έδωσε με την ευκαιρία της έκδοσης στο περιοδικό «Φρέαρ» δεν συμμερίζεται κάτι τέτοιο.

Η προβληματική πλευρά του έργου προέρχεται από το  ότι στηρίχτηκε σε ένα μέρος της ελληνικής βιβλιογραφίας και παρέλειψε ένα σημαντικό μέρος αυτής που απαρτίζεται από τον Ν. Σβορώνο, τον Ν. Πανταζόπουλο, τον Κ. Καραβίδα, τον Δ. Χατζή, Γ. Δερτιλή, τον Γ. Κοντογιώργη, τον Γ. Καραμπελιά. Αν η προσέγγιση βιβλιογραφικά ήταν πιο σύνθετη ανάλογο θα ήταν και το αποτέλεσμα που θα είχαμε.

Στην εισαγωγή του, ο R. Beaton, ξεκαθαρίζει ότι υπάρχει το σύγχρονο έθνος του Διαφωτισμού που προϋποθέτει  το κράτος, τους διοικητικούς μηχανισμούς του και την κυριαρχία σε μια προσδιορισμένη εδαφικά περιοχή. Όμως εκτός από αυτή την αντίληψη υπάρχει αυτή που θεωρεί ότι οι κοινότητες  με εθνικές παραμέτρους προϋπήρχαν του εθνικού κράτους. Για να συμπληρώσει: «η ελληνική γλώσσα έχει μια συνεχή καταγραμμένη ιστορία στη γεωγραφική περιοχή της σημερινής Ελλάδας για πάνω από 3.000 χρόνια. Δεν είναι λοιπόν από κάθε άποψη και η ιστορία του ελληνικού έθνους εξίσου παλιά; Και οι δύο αντιλήψεις είναι έγκυρες. Όμως η ιστορία την οποία αφηγούμαι σε αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία της Ελλάδας ως σύγχρονου έθνους»[1].

Διδάσκουσα του ΕΚΠΑ μεταξύ των μπάχαλων που επιτέθηκαν και έσκιζαν την εικόνα της Παναγίας (φωτό-βίντεο)

Χρήστος Μυτιλινιός10:26

Share to Facebook

Η ομάδα επιτέθηκε σε ηλικιωμένο και φώναζε «Στο δι@λο η οικογένεια στο δι@λο και η Πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς»

Ένα χυδαίο περιστατικό σημειώθηκε της τελευταίες ημέρες στην Αθήνα με ομάδα μπάχαλων να επιτίθεται σε έναν ηλικιωμένο άνδρα με σκοπό απλώς να του σπάσουν την εικόνα της Παναγίας και να τη σκίσουν. 

Δείτε το βίντεο: 

 

Ανάμεσα στα μπάχαλα όμως, κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό από όλα, βρίσκεται μία εκ των διδασκόντων του τμήματος κοινωνιολογίας, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο λόγος για την κα Ά. Χ. η οποία όταν δεν διδάσκει, έχει ακτιβιστική - φεμινιστική δράση. Το πιο πιθανό είναι βέβαια ότι την έχει και όταν διδάσκει, αλλά αυτό είναι ένα απλό υποθετικό σενάριο του συγγραφέως και δεν είναι τεκμηριωμένο, συνεπώς δεν θα το πω.

Ας δούμε και δύο ενδεικτικές φωτο της Α.Χ. από την εν λόγω «πορεία - διαμαρτυρία».

Σύγχρονος ολοκληρωτισμός στο όνομα του …αντιφασισμού

Του Τάσου Χατζηαναστασίου*

Ένας άσημος μέχρι πρόσφατα δεκαοκτάχρονος “γκραφιτάς” έχει γίνει γνωστός στο πανελλήνιο επειδή γεμίζει τους τοίχους της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας (και όχι μόνο), με απεικονίσεις μορφών του ’21. Έλα όμως που, όπως διαβάζουμε σε “προοδευτικά” και “αντεξουσιαστικά” μέσα ο νεαρός έχει “κοσμήσει” τους τοίχους και με ρατσιστικές ζωγραφιές και επιγραφές. Οπότε; Οπότε, αφού ο καλλιτέχνης “αποδεικνύεται” ναζί, θεωρείται σωστό να μουντζουρώνονται οι ήρωες του ’21.

Αφήνω την φανερή υποκρισία του πράγματος, διότι αυτό που ενοχλεί και γι’ αυτό καταστρέφεται είναι το εθνικό περιεχόμενο των έργων, και δέχομαι, για την οικονομία της συζήτησης, ότι ο καλλιτέχνης του δρόμου είναι όντως φασίστας.

Ας δούμε όμως πόσο λογική, πόσο δημοκρατική και πόσο εν τέλει “αντιφασιστική” είναι αυτή η αντίληψη που δικαιολογεί την καταστροφή έργων που, κατά γενική ομολογία, έχουν εθνικό και όχι φασιστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο. Σημειώνω προκαταβολικά ότι για όσους ταυτίζουν κάθε τι εθνικό με τον φασισμό, δεν έχω κάτι να πω. Η τύφλωσή τους δεν επιτρέπει κανενός είδους συνεννόηση. Η συζήτηση αφορά όσους δικαιολογούν την καταστροφή των έργων του “Εύρυτου” επειδή έχει εκφραστεί φασιστικά και εμφυλιοπολεμικά.

ΕΙΚΟΝΟΚΛΑΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙ ΕΙΚΟΝΟΔΟΥΛΩΝ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ!

ΕΙΚΟΝΟΚΛΑΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙ ΕΙΚΟΝΟΔΟΥΛΩΝ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ!

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Να θυμίσουμε ότι ο όρος βανδαλισμός προήλθε από το μάχιμο γερμανικό φύλο των Βανδάλων, οι οποίοι συνήθιζαν κατά τις εκστρατείες τους να καταστρέφουν έργα τέχνης από τους τόπους των κατακτήσεών τους. Κατέστρεφαν κυρίως αγάλματα, αφαιρώντας συνήθως τις μύτες και τα αυτιά των προσώπων κι αυτό με αφορμή μια προκατάληψη που έλεγε πως τα αγάλματα διαθέτουν ψυχή και έτσι, καταστρέφοντάς τα, αφαιρούσαν τη δυνατότητα να εισέρχεται και να εξέρχεται η ψυχή μέσα στο άγαλμα.

Δυστυχώς, στα μάτια και ο βανδαλισμός των ηρώων του '21 στην Αργυρούπολη.

 

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

Ουδείς διανοήθηκε, εκδικούμενος για τις πολικές ιδέες τους, να καταστρέψει το έργο καλλιτεχνών.
Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα του Νταλί και του Καζαντζάκη.

Ο Νταλί έχει χαρακτηριστεί ως υποστηρικτής του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο στην Ισπανία. Οι πολιτικές του απόψεις ήταν άλλωστε και η αιτία της διαμάχης του με πολλά από τα μέλη του υπερρεαλιστικού κινήματος. Αν και στα νεανικά του χρόνια, ο Νταλί είναι γνωστό πως συνδέθηκε πιο στενά με τον χώρο του αναρχισμού και του κομμουνισμού στη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου, αρνήθηκε να κάνει αντίσταση ή να επιλέξει στρατόπεδο. Συνδέθηκε ωστόσο περισσότερο με το καθεστώς του Φράνκο, ιδιαίτερα κατά την επιστροφή του από την Αμερική στην Ισπανία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ίδιος ο Νταλί ζωγράφισε και ένα πορτραίτο της κόρης του Ισπανού δικτάτορα.
Ο Νταλί έχει δηλώσει ο ίδιος ότι δεν έχει πολιτική θέση. Είναι αναρχικός, αλλά και μοναρχικός, και τα δύο όμως σε μεταφυσικό επίπεδο και όχι σε πολιτικό.